I Caluta i vegnèvun da Lode perché a Lode i ladri ia ciamèvun "càlu". Invece a Sant'Angel de "càlu" ghe n'èr mia, … gh'èra i "ciurei", e insì i s'en misciadi tra de lur. Cul pasà del tèmpe, morti i vegi, ghe n'è restadi pü ne de "càlu" ne de "ciurei".
Gh'è restade invece Ngiulén detu Caluta che l'èra un ome püsè bon del pan, e che el se rangèva a fa tüti i mesté, ma no per dü dì a fila; un dì el laurèva e l'olter el pulegèva.
Quande el laurèva no, el fèva cumisiòn pèr tüti, dal spesiè, dal legnamè e dal vedriè.
Un dì, da Quartirén, el frütarö, una dona de la Samartina l'à desmentegade el bursén sül banche. Per purtaghe indré el bursén a la dona, el frütarö el gh'à regalade a Ngiulén trènta ghèi e un bèl po' de ciuchén.
Prima da rüvà a la Samartina, i ciuchén, anca se ièrun düri, i gh'èrun pü.
La Cechina, insì la se ciamèva la dona, pèr ringrasiàl, la gh'à regalade un po' de late frèsche, che Ngiulén el s'hà bevüde sübite. Insì nèla pansa s'è truade i ciuchén cun un liter e mes de late.
Vègnendu indré, Ngiulén l'hà fai el senté del Lamber, e lì gh'èra 'na pianta de muròn, bèi grosi e marüdi. In un batèr dèi l'à fai nète la pianta.
Rüvade al Pusòn, ghe sciupade la diaréla. A guardàl, la gènte la pensèva che èra vegnüde indré el culera e i se lavèvun le man cun i limòn e la ciucèvun per pagüra de ves cuntagiadi.
Ngiulén l'han mis in "quarantèna" sü la turèta dèl Pusòn. Dopu tri dì el gh'èva pü i büdei ne la pansa e dal finestrén de la turèta el vusèva: "Aiuto, vütème, i me fan murì da la fame". El culera l'èra pasade!

Mario Bagnaschi

CHIUDI ARTICOLO