El campe dei poveri
I padron dèla casìna Pedrina ièrun i fradei Monti;
i gh'èvun tanta tèra che la rüveva fina a la Samartina.
Sèreme in prencipi dela guèra e un chicòs da mangià,
o de rifa o de rafa, se truèva anca mò.
Pasade un ane de guèra, la corda la se strènseva, el pan
l'èra poche e grame, i oltri generi pegiu, ...la gènte fra
de lur ièrun cume una pügnata che buiva.
Vèn che i fitauli dela Pedrina i han caciade insèma dü
campi e n'han fai vön sul; l'èra un campe "a vista d'öge"
cume se disèva. E insì, el Signùr el gheva mis nel
cör al padron da sumenà el campe a mèlga;
la
stagion lèra giüsta e la mèlga la cresèva cume
i spargi.
La vus l'èra 'ndai
prima ala Costa, pö in Busamartén
e Busaroche e a tüte Sant'Angel. El colde el se fèva sentì
e i füsi i perdèvun i barbisi.
Un chividön i fevun la pröva, ia purtèvun a cà
e ià fèvun rustì sü le brasche, ma i fèvun
amò el late.
Pasade el mès de lüi, i füsi ièrun grosi e marüdi,
ma anca le biciclète cun i sachi i se ingrusèvun.
Un bel dì, Giuan el campagnon l'à mis al curènte
el fitaul de quèl che sücedèva, ma el siur Monti el
g'ha risposte: "La vendun?"
"No, la mangiun lur. Ièn pora gènte cun tanti fiulen!"
"Alura el campe lè so dla gente, lasa che la catun".
Nel campe, de dì, parìva da ves in mes a un nen de vèspe.
L'han ciamade "el campe di poveri",
ma ghe 'ndèva
anca i siuri!
A Giuan el campagnon i ghe vurèvun tüti bèn, e quande
i ghe paghèvun da beve i ghe disèvun: "Giuan, bianche
o rus?" E lü el ghe rispundèva: "Tüti dü!".
Mario Bagnaschi
CHIUDI
ARTICOLO
|