Anca in chi tèmpi là, gh'èra la simpatia fra la maraia dèi ciurèi! Amisi pèr la pèl,Pinèla e Piròn, ièrun sèmper insèma. I so ögi i girèvun dapertüte, …ghe scapèva propi gnèn.
Quande a Sant'Angel gh'èra un chi fèste, vegnèva Casalén cul banchète de le uféle ch'i sèvun ne de me e ne de tì.
Custèva poche tute còs, quèl che cüntèva l'èr che inturne al banchète gh'èra tanti pischèrli e se Casalén el girèva i ögi ghe scapèva el morte: turòn, stracadènti e margherite fai de pan, i cambièvun padròn.
Casalén el vedèva che i turunén i manchèvun, e nèl casète gh'èra mai un tulén e nanca un palancòn cul col lunghe (la moneta con la faccia di Vittorio Emanule II!): al banche de Casalén i fiulòti i paghèvun un turunén e na tudèvun sü tri!
Alura un bel dì, Casalén l'à decis da sguaità Pinèla e Piròn e i à truadi sül Trage che i se impienivun la pansa de turunén. El gh'à curse adré, ma i dü i scapèvun cume le lüsertule n'de la ses.
Pasade un chì ani, Piròn l'è 'ndai a suldà nela cavaleria a Bulogna e sicume de danè da cà ne rüvèva mia, l'à tentade da vèndeghe el grai (la carne di cavallo) del guèrnu al macelàr, che el gh'à dì: "Santangiulén, cun ch'el grai chi, se i me cocun, fo des ani de culége!".
A suldà, Piròn l'eva cunusüde anca vön ch'el stüdièva, e finide i desdote mèsi de naja l'eva fai l'Académia a Modena.
Diventade sutuficiàl dei carabigneri, l'evun mandade a Sant'Angel e Piròn, che l'eva ricunusüde sübite, e el gh'à dì: "Se te me trövi cun la ribunsa, me racumandi, laseme 'nda".
"No Maioli, se ti pesco ti metto al fresco, fa il bravo, hai un cuore d'oro, tienilo".
Da ch'el di lì, l'han ciamade Piròn "el bravu" e l'ha ciurelàde pü.

CHIUDI ARTICOLO