L’èra la fèsta de San Giüsepén al Lasarète. La circunvalasiòn la gh’èra no, pèr ‘ndà a la cesèta se pasèva pèr i campi dél sciur Valerio Manzoni; gh’èra un santé che dalla turèta el rüvèva ne la piasèta del Lasarète.
Sül princìpi de la via che ‘ndèva in Busamartén, gh’èra dü banchèti, quèl de Giuanén ch’el vendèva le giràndule a des ghèi l’üna, e quèl de Pülghén cun le gasuse e le limunade al giàs.
De solite piuèva el dì d’la fèsta de San Giüsepèn, ma stavolta gh’èra föra el sul. Ma quande la prucesiòn l’è stai a metà strada, un tempuràl l’ha rüinade tüte cos. I quater omeni del Lasarète, che i purtèvun la statua de San Giüsepén, per cuatàs dal’acqua che gnèva, i’han mis le stanghe suta la statua e i s’han misi suta, lasandu San Giüsepén a rinfrescàs.
Intante l’acqua e el vènte forte, i’evun strepàde la baràca de Pülghén, l’èvun fai rigulà, insèma a tüti i gasusén, su pèr el Lamber.
L’è pèr quèl che a Santangel, quande i afari indèvun mal i disèvun: “I’han fai la fén de la baràca de Pülghén”.
Mario Bagnaschi