“Gh’è rüà el Manga”

L’èra volte cume un pilàster e pièn de fürbisia. El se ciamèva Serafén detu “Manganéla”, perchè l’èra volte mes meter pusè da tüti. La so pasiòn l’èra da fa el curidùr in biciclèta e l’èra anca brau e pièn de forsa.
A la Costa ièrun tanti i giuinoti ch’i gh’èvun la pasiòn per le biciclète: i Galmòn, i Gianàn (Pandür), i Cechinén, Tabìna, Picàia, Desghèi, i Gambetén e i Cughètu, tüti insèma a Manganela che l’èra quèl che ‘ndèva püsè forte.
Le curse ièrun nei dinturni de Santangel cun la culàda de Sanculumbàn e la salida de Miradö e i curidùri che gnèva da föra i’èrun sèmper in dificultà perchè i cunusèvun no le strade cume Manganéla.
‘Na volta in una cursa ch’la fèva Miradö, Sanculumbàn, Burghète, Santangel, Munteliòn, Curtlòna e Miradö, a Manganéla gh’è gnüde ‘na fame da lù perché la cursa l’èra tropu lunga. Al bivi de Inverne, vote o des amisi i’han fai devià el prime grüpe pèr Vilanté e Cupiàn e al secunde grüpe i g’han trai in tèra i ciodi pèr fai sbüsà quasi tüti.
Quande è rüvade Manganéla, de curidùri ghe n’èra vansadi pochi e che ha vinciüde l’èra el Manga, cume la ciamèvun i milanèsi “Uèi, gh’è rüà el Manga!”.
Mario Bagnaschi