“Resegà la Vegia"
de ‘na volta”
Quante “resegà la vegia” gh’è pasade! I fiulén de scola la spetèvun cume se speta ‘na fèsta.
A metà quarésima, le maestre de scola cun i so sculàri, dopu mes dì, i’ndèvun in campagna adré a le rive a catà le viulète apèna spuntade.
Tüti i gh’èvun el fagutén cun un chicosa da smurfì, anca le maestre i gh’èvun el fagutén, e quande i vedèvun i fiulén sènsa gnèn ghe se derviva el cör e… anca el fagutén.
La mesa giurnada la pasèva in d’un bufe, i fiulén strachi morti dal cur nèi campi cun le maestre che i’a tegnèvun d’öge e i püsè fürbi che i se divertivun a ciapà le lüsèrtule, le rane e le lümaghe per faghe pagüra a le fiuline.
Quèi püsè grandi, de la quinta, volti cume le fursele, i catèvun sü nei campi tüte quèl che l’èra bon da brüsà. El falò l’èra el divertimènte dei fiulén, che pèr el füme nègher i diventèvun cume i spasacamén.
El füme el fèva sgarì i ögi anca ai grandi, che tucandu la mutria cun le man i diventèvun cume el dedré de ‘na padéla.
L’èra insì “resegà la vegia”, la fèsta de metà quarésima, che vurèva dì: “Brüsème e cacème via le robe brüte e i pecà vegi e preparèmes ala primavera e ala Pasqua”.
Mario Bagnaschi.
|