Quande s’èri un fiulén e girèvi per Sant’Angel, vèdévi föra dale finestre dei fii de corda cun infilsade le rüsche de melòn, limòn, pertügai, fighi e tante robe bune da mangià. Per me che s’eri un pischèrlu l’èra ‘na nuità.
Alura me mama la m’ha spiegade che le famiglie puerète, d’inverne, i fèvun la mustarda pèr cumpesà cun la pulenta che la manchèva mai, fai cun la mèlga spigulada o ciurelada.
La melìna la se urdinèva a setèmbèr e, dopu i morti, a metà nuèmbèr, omeni e fiulén i preparèvun la lègna pèr i fugòn. Ma l’èra desèmbèr el mès giüste per preparà la mustarda. Se cumincièva ala matina dopu Mesa cun el föghe ch’el dürèva fina a sira, quasi des ur de cotüra. I mètèvun drèn i nastulén bèi süti e netàdi dala pulver, e pian pian la mustarda la vegniva negra cume el tabar de Brighèla.
La matina dopu, bèl prèste, quande i fiöi i durmivun, i vegi i impiènivun de mustarda i stüen de tèracota e ia scundèvun suta el lete.
Ma i fiöi che i cürèvun in due ià metèvun, ogni tante i fèvun i asagén.
Un dì la fiöla dla Ninén, che la gaiùsa ghe l’heva sèmpèr, nèl mangià la mustarda cun la pulenta, la mis in buca un nastulén e la se stremida: “Ma mama, i nastulén i gh’an i osi e la cua?”. El nastulèn che l’èva mangiade l’era un murgiulén morte che l’èra burlade nel stüen.
El nastulén cun la cua, a Sant’Angel, l’è diventade ‘na sturièla per tante tèmpe.
Mario Bagnaschi

DIZIONARIETTO:
Rüsche: bucce; Pertügai: arance; Pischèrlu: ragazzino; Cumpesà: mangiare adagio; Mèlga: granoturco: Ciurelada: rubata; Melina: scarto del miele; Fugòn: recipiente con infilato un pentolone; Nastulèn: Bucce di meloni e limoni essicati al sole; Tabàr: mantello; Stüen: recipiente in terracotta; Gaiùsa: forte appetito; Murgiulén: piccolo topo.