In un paisén arènta a Sant’Angel, i èvun fai che cambià el prevoste.
El vegnèva dal’Umelina, (...poca cesa ma buna cüsina!) e i so sistemi èrun un po’ divèrsi da quèi de ch’el poste lì.
Un bel dì, viste che capitèva gnèn, el prevoste l’eva pensade da fa quater gnochi, ...un para de patati, un po’ de farina e cun i tumates frèschi, l’ha fai un süghen prüfümade.
‘Ndèva tüte bèn e i gnochi i èrun quasi coti, quande se sentide picà ala porta: l’èra ‘na fiöla che la vurèva el prevoste perché so papà el stèva mal da murì.
E intante che el ghe dumandèva me stèva so papà, l’à cuminciade a stravàca i gnochi nela marmita, i’à mesèdadi e l’à tacade a ...fa ‘nda el mulén...
“Ma, siur prevoste, me papà èl sta propi mal”.
“Ma el g’a un chi fradei tò papa?”.
“Sì, i stan in America”.
E intante che i parlèvun, i gnochi i’ndèvun zu, tri ala volta.
Fin a che ian sentìde vusà: “Matilde, to papà l’è morte, lasa pèrde el prevoste!”.
Matilde l’è sciupada in lacrime e el prevoste el g’a dì: “Cara la me fiöla vön ala volta i van tüti” e intante che el se süghèva la buca cul mantén el g’à dì: “Che el sia pan, magari cun el salàm, ma fè no murì i prèti de fam!”.

Mario Bagnaschi