L’è Nadal

Mèti ‘l nas föra da l’üs
el divènta tüte russ
per el zél che gh’è in de l’aria.
L’è de nòte, ma in d’èl cél
gh’è una lüss föra del sòlite.
L’è la lüna, o pür ‘na stèla...
No, me sbagli; gh’è la burda.
Una nébia che trapassa
anche i òssi e i sentimènti.
E lì in més... gh’è ‘l nòste munde.
Ma gh’è tanta cunfüsiòn”!
Par ch’la gènte la va in gir
sènsa nanca savè in duve.
I se passun pròpi arènta
ma i se vèdun quasi pü
o i fan finta... Ma che frège!...
Me vèn vöia da ‘nda in césa.
Finalmènte un pò de cèr!
Gh’è ‘l Presèpi cu’l Bambén,
i pasturi, i rèmagi,
e la gènte tüta insèma.
La Cuméta tüt’a un bòte
la fà ‘l cèr in sü le face
de dü omi ch’ièrun lì
cume i füssun furésteri.
I se guardu’ e i se cunussun.
Dopu un pò: - Ciàu, fradél!
‘me te stè? - Stò bèn. E ti?... -
E i se mètu’ a ciciarà.....
Da un pò d’ani i gh’èvu’l müs.
Tüti dü i se dan la man.
Pö i van föra...
in més d’la burda...
Don Domenico Oppizzi

Santa Lùsia

Na nòte turmentada...

El lete a rigulà,
giràs da chi e da là,
stragiàs drèn nei ninsoe,
pùdés nò durmentà,
tic tac dla sveglia e poe
la guta in lavandén
te sènti nde le urège,
sùdà, sentì nò ‘l frège...

Adès, ghè amò fiulén
che stéssa roba i fàn?
Indrèn ni so testén
i stessi sògni g’àn,
tàme cènt’àni fa?
Se mètun dré a pensà
al fàte cla giurnàda
che tàrdi spuntarà
divèrsa la sarà?

Noem, sèveme perché!

Perché gniva la Santa
cul bèl ciuchén adré,
la Santa che i fiulén,
al trèdes de dicèmber,
da sèmper, la me incànta.

El piàte cun ‘na pàsta,
galète, un mandarén,
trè nus e la patuna,
de bombi un scartucén
per buca gulusuna
poe quàter pitùrine,
un album, figùrine
cun cola da inculà.
M’lèr bèl se, al dersedà,
in sima al taulòn
sti pòri tri bumbòn
cl’ér pora, pora spèsa,
cun tanta tò surpresa
te se truèvi la...

L’èr gràn felicità!

Ma... incoe, Santa Lùsia
amò la g’avarà
chel tuche de magia?
Amò la purtarà
cle pòre robe che
piasèvun, tèmpi indrè?

Adès, se dìs, cla và
nel Center Cumerciàl
e... se la và a cumprà?

La toede, sènsa fàl,
cle bambule mudèrne chi
mangiun, piangiun, pissun
compiuter, machinète
chi fàn foto perfète
o tùti i cùnti i fàn,
chi cangiun l’italiàn
in lèngue furestére...
traturi, camiunète
chi van indaperlur,
muturi, biciclète
chi g’àn tantu valur,
o bèi telefunén
ch’adès de moda ièn,
Cidì cun la cansòn
in voga in chi dì chi,
o tùti i Divudì
chi dàn grandi filmon...

La Santa, adès, la mète
la màn nel portafoei
per fa cuntènti i fioei
ch’ièn tantu smòrbi adès...

Cun crisi d’insadès,
la se fà foera el mès!

Va indré, Santa Lùsìa,
devènta mè ‘na volta
cun tuche de magia
e nò cun briglia sciolta!

Ruce

Lé Nadal anca per tì,
por can sènsa padròn
che te ravani la tèra
in cerca d’un’ oss.

L’è Nadal, ma ti t’là sè nò,
e te giri in d’lè strade
cun la malincunia in di ögi
ümidi e dulsi.

Nissön te guarda
nissön el se dumanda
de chi lè che tè sèn,
nanca ti té se regordi pü gnèn.

Una volta te ghèvi un padròn
che tè pèrse,
o che lü el ta vursüde pü.
E ti, alura, te se desmentegade
la strada, la padéla cun la süpa
e la to cucia, in duè te stèvi bèn.

Gh’èr na man, alura,
che te caressèva,
e i fiulén che pèr giügà
i te tirèvun la cua.

E ti te sèri cuntènte,
e te sugnèvi, si,
perché anca i can i sognun...

I sognun da cur in di campi
adré a un toche de lègne
ch’el padròn el tira luntàn
cun la man che te carèssa.

Alura l’èra Nadal anca pèr ti,
adèss,
invece, lè apèna invèrne!

Rino Bagnaschi

Poesia segnalata al 35.mo Premio di poesia “F. De Lemene” il 18 aprile 2010 a Montanaso Lombardo.