Cartolina emessa nel 1911 per l’inaugurazione della lapide |
I quatèr “Faturi”
In d’la piassa dèl “Pussòn”
gh’è amò ‘dess impétacadi
in sü ‘n mür de quèi spagnöi,
quatèr facie un pò mufìde.
I me parun fài de géss...
o de tòla, o de cimènte?
Lur ièn quèi ch’iàn fài l’Italia:
i “Faturi de la Patria”...
Mè un Fatur èl cunussèvi,
l’èr d’la Bàia, un bulètari.
Ma, pòr òme, robe grosse
n’à fai mia, pödi dìl.
L’àn truvade morte in strada
per èl frège, o per la fame.
Quèsti chì ièn òltra gènte,
istrüida e curagiusa.
Gh’è Masini e Garibaldi,
rè Vitòri e pö Cavùr.
Ièn riüssidi a mète insèma
i Teròn cu’i Pulentòn!
Quèl ch’iàn fài... urmai l’è fài.
L’è ‘ndà inanse ch’l’è dificél,
per stà a pari cu’l prugrèss.
A ‘ndà indré... se pöde pü!
Ma l’Italia s’è fermada
amò al tèmpe d’i Spagnöi:
cu’n guvèrne tantu... bon...
che va tüte a tamburlòn.
L’è per quèste, fursi, incö,
che la gènte l’à imparade,
cun sta vita insì sbalàda,
a impipàss de tüti quanti.
E se i passun sut’ai müri
là ‘nde gh’è i quatèr “Faturi”
i se acòrgiun nanca pü
de quèi là tacadi sü.
Ièn là, morti, cuntra ‘l mür,
pròpi cume èl pòr Fatur...
E mé vo per le cuntrade
a cüntà... ‘ste balussade.
Don Domenico Oppizzi |