El mulìta


Mê màma la laurèva in biancherìa.
La fèva tuàje e tuajö, lensö e fudrète.
Le dòne i ghe purtèvun le pése de tìla e i ghe dišèvun: ”Fàme dü lensö e quàter fudrète”.
Per fa el sô laurà la gh’èva bišògna de fòrbes che tajèva bèn e jà fèva mulà de spès.
Un di’ l’è ’ndài in piàsa, cunvìnta da truà el negòsi del mulìta.
L’è ’gnǜda a ca’ tǜta malcuntènta e despiašǜda dišèndu: “Oh fiöle, son ’ndai dal mulìta in piàsa… el mulìta el gh’è pü! Su la pòrta gh’è scrìte: Arrotino, ’se fo adès, induè che vo?”
Sème mìse a rìde e gh’ème di’: “Màma, l’arrotino l’è el mulìta in italiàn!”
“Dabòn?!” La n’à guardàde in fàcia e l’à di’: “Vedi’ fiulìne se vör dì studià?!”
Pôra dòna!

Piera Negri Piacentini

 

IL PONTE - foglio d'informazione locale di Sant'Angelo Lodigiano