Per i butighè e i cumerciànti le pèše e le stadère, se vön l’èra brau a druài, j̆èrun fèri del mesté.
Cùme ch’el cervelè là, che el gh’èva una pèša a piàti, tüta lüstra de utòn, ma quande el tajèva dü èti de murtadéla o de strachén vége, svèlte tame un prestigiadùr, el ghe petachèva suta una fèta de larde, insì el gratèva des grami a ogni pešàda.
Quèsta l’è l’arte del mesté, ma capitèva un chi vòlte da pešà anca un chi cristiàn.
Tantu per cüntà sü e per ride, a Sant’Angel gh’èra Paciaoli e Piròn, dü schersadùri che per pasà el tèmpe ghe piaševa fa le scumèse.
Capita che pasa un furestér e alùra i cumìnciun l’uperìna.
Prima i ghe inšebìsun da béve per tiràl un po’ alégher e dopu i scumètun.
Vön el dis ch’el pèšarà 70 chili, l’olter 80… e i scumètun 100 franchi.
Se l’è ménu de 75 vènce Paciaoli e se no vènce Piròn. I van in curte de l’usterìa e i ciàpun una stadèra per i vedéi e un màneghe de scua.
Ma Paciaoli el se lamènta…“Eh no, me ho scumìs sènsa la tara”…e alùra la fan restà in müdànda. I dü la lìgün per bèn cume un vedél e i cumìnciun a tiràl sü. “Guarda el pèša 74”… “No, l’è 78… mète i ugiài!”, e intante la fan saltà sü le spale fin che el màneghe d’la scua el se rumpe, e al pôr diàul ghe va tütecòs in tésta: pèšà e baciòche.
Da alùra, per dì che vön l’èra del tardi, i diševun “l’han pešade”!

Pinuccio Rusconi
da il post “Campanili e Castelli, Cortili e Cascine”