Ala prima duminica de Lüi, a Sant’Angel, gh’è el Feston, e una volta, al lünedì, gh’èra anca ‘na grosa Fera cun tante bestie.

I vegnèvun da tüti i paisi d’inturne; me rigordi de Franco, un fiulote de la Galiota che l’èra vegnüde a la Fera per cumprà un nimalen da levà in famiglia, cume se üsèva una volta. El so papà Ignazio el ghèva racumandade da sta atènti che el nimalen el füs cun un bèl cuen risul e i ögi visculi. Franco el duèva anca tö un "val" (Val = vallo, crivella con fondo bucherellato usato dagli agricoltori per vagliare il grano a mano. N.d.R.)

La prima roba ch’la truade lè stai el "val", e sicume el vurèva no purtal in gir, el g’ha dì al negusiante da tegnìl lì, che’l sares pasade püsè tardi a ritiral.

Ala Vignöla, in nduè che gh’era la Fera, de nimalen ghe n’èra tanti, ma a Franco i ghe piasèvun no, i ghèvun no el cuen risul e la mutria fürba. Dopu un po’ ch’el girèva, in dun canton, gh’èra "Basan dela lögia" che el stèva ala Ranèra, cun un nimalen che l’èra propi quèl ch’el cerchèva.

Tüte cuntènte cul nimalen nel sache, pian pian el cumència a purtàs verse cà. Ma quande lè rüvade a bas a San Roche, arènta al tabachè, ghe vegnüde in mènte el "val" da ritirà.

L’ha pensade: "Me fò a turnà indrè cun el nimalen, pesante me’lè, … speta!", l’ha tirade föra la bestiulina dal sache e sicume la bestia la parèva inteligènta, el g’ha dì: "Ti va sèmpèr drite, dopu el punte sül Lamber te ciapi la strada a destra e te vè sèmpèr inanse fina ala Galiota, lì ghè me pader ch’el te speta".

Ritirade el "val", Franco, de gamba buna, lè ‘ndai a cà, sperandu ch’el nimalen l’èra sabèleche rüvade.

Se pöde no cüntà quel che el g’ha dì so pader!!! Franco, alura l’è vegnüde indrè a Sant’Angel a cercà el nimalen, ma l’èra tropu tardi.

Arenta ala fabrica de "Galina" de solite se sentiva un udù de amarèti, ma cla sira là, l’udù l’èra cambiade.

Mario Bagnaschi